Pippi Langkous land. Oftewel: Astrid Lindgrens Värld.

Standaard uitje in de afgelopen vakanties is een trip naar Vimmerby. Hometown van de bekende Astrid Lindgren. In Vimmerby is een park gebouwd dat er niet alleen keurig verzorgd uitziet, er heerst een serene rust. In een pretpark. Serene rust. Mensen nemen zelf hun picknickmanden mee en overal staan grilltafels. Vuurtje stoken, worstjes grillen, genieten. Bij de ingang kun je voor 20 kronen een karretje huren en daar zet je tassen en manden en soms ook kinderen op/in. Het avontuur kan beginnen.

Goed, hier waren we al een aantal uur op pad. De kinderen hadden de waterspeeltuin reeds ontdekt.

In Pippi Langkous land, zoals onze kinderen het park noemen, komen de verhalen van Astrid Lindgren tot leven. Acteurs spelen Emil, Pippi, Karlson på taket en alle andere verhalen na. Tot in detail. En al is het in het Zweeds, alle kinderen kijken ademloos toe. Schrikken als ze in de setting van De gebroeders Leeuwenhart zitten en opeens omsingeld zijn door de zwarte ridders. Helpen Pippi om uit handen te blijven van de rovers die het voorzien hebben op de schat van haar pappa. Helpen Ronja de Roversdochter om een schuilplaats te vinden in het bos. Kruipen door de kelders van kabouter Tomte Tummetot .

De gebroeders Leeuwenhart.

Tomte Tummetot woont in de kelders onder een huis. Alle meubelen zijn heel groot gemaakt en de kinderen vinden het eigenlijk een beetje eng. Vooral als we onder het bed een holletje inkruipen. De ingang naar de verblijfsruimtes van Tomte Tummetot. Alles is megagroot. Van haarborstels tot lucifersdoosjes, van klosjes touw tot toiletpotten. En bij die toiletpot gaat het mis. Terwijl Sophie en Niels op het toilet proberen te klimmen, dondert het deksel van het doorspoelreservoir naar beneden. Niels en Finn rennen naar de in/uitgang voor volwassenen, pappa er achteraan. Sophie rent gillend door de gangen naar het holletje onder het bed. Om vervolgens te verdwijnen. Ergens. Ik wurm me ook door het muizenholletje, maar geen Sophie meer te zien. Ben en de jongens staan bij het mega grote tuinmeubilair en we besluiten ieder langs 1 zijde van het huis te gaan wandelen. Dan zouden we Sophie tegen moeten komen. We vinden haar weer terug, uitgegild en al, maar het huis van Tomte laten we verder links liggen. Zorgt nog 3 weken voor nachtmerries bij de jongste 2 kinderen. Het idee dat er kleine mannetjes onder je bed wonen en daar rammelende toiletpotten hebben staan zorgt niet voor een gezonde nachtrust.

Tsja, en dan ben je opeens weer heel klein.

Bij Ronja de Roversdochter zijn er bosnimfen. Met paarse en groene haren. En ook die wezens maken diepe indruk. In de auto terug naar huis hebben ze het over de mini mensjes die in het bos leven. Zijn ze nu wel, of niet kwaadaardig? “Vast niet” doorbreekt Finn na een tijdje de discussie. “Weten jullie nog vorig jaar dat mamma paars haar had? Mamma is dus eigenlijk ook gewoon een bosgeest. En mamma is toch heel lief? “ De andere zijn nog niet overtuigd. Mamma eigenlijk ook niet. Hoezo een bosgeest?

Ronja de roversdochter bovenop de waterval.

Gedurende de dag lopen we van toneelstuk naar toneelstuk. Zijn de kinderen hoofdpersonen in een spannend jeugdboek. En hoewel we hier al 5 keer eerder zijn geweest, vervelen doet het nooit. Ieder jaar zien we nieuwe dingen, begrijpen we meer van de verhalen. Lopen we van picknickplaats naar picknickplek. Van speeltuin naar hindernisbaan. Hebben de kinderen de grootste lol.

Met water spelen. Dammetjes bouwen. Altijd feest.

Thuis wordt er nog een tijdje na gediscussieerd over wie nu wie is. Finn is Emil. Sophie is Ronja de roversdochter, maar toch ook Pippi, Niels is de grote broer uit de gebroeders Leeuwenhart. Pappa is; tsja pappa. Pappa is Karlson. We zien pappa wel met een vliegtuigmotertje rondrennen. Broem, broem. 

Pappa på taket. Ehh, sorry. Karlson på taket dus. Let op de propeller op zijn rug.

En ik, wie ben ik dan eigenlijk? Pippi roept u nu allemaal. Nee, mensen geen Pippi meer. Ik ben volwassen geworden weet u nog? Soort van in ieder geval. Laat mij maar de mamma zijn van de avonturen van het eiland Zeekraal. Ben ik mamma Melkerson, die de belevenissen van haar gezinsleden aan het papier toevertrouwt.  Kunt u tot in lengte van dagen genieten van de belevenissen van mijn gezin. En nemen we u mee op avontuur.