zondag 24 februari 2013

De IJssel.

Wij zaten in een huisje op de Veluwe, maar vlak bij de IJssel  En de uiterwaarden van die rivier vind ik zo gaaf! De IJssel is een rivier die smeltwater afvoert vanuit De Rijn en daardoor is het waterpeil de ene keer hoger als de andere keer. Je ziet bovenin de bomen die langs en in de rivier staan altijd heel veel troep hangen. Touwen, papier, vuilniszakken, plastic. Als je niet weet dat het waterpeil stijgt en daalt, vraag je je af waarom iemand nou zijn vuilnis in die bomen heeft gekieperd, maar dat doet de natuur gewoon helemaal zelf. Beetje hulp van de mensen, want de natuur produceert geen plastic flessen en plastic zakken.


Rijdend richting het water vonden Ben en ik het wel een leuk idee om met een pontje over te gaan en dan aan de andere kant van de rivier via een ander pontje weer terug. Voor het eerst hadden wij de tom tom aan staan. Niet omdat we de route niet wisten, dat maakt het namelijk altijd een stuk avontuurlijker, maar omdat we wilden weten of hij het nog zou doen. Dat ding ooit van oma gekregen, die heeft een nieuwe auto, met ingebouwde Tom Tom, maar dus nog nooit gebruikt. Wij rijden op gevoel en in de bossen van Zweden op de stand van de zon.

Aangekomen bij het pontje, kwamen de kinderen op de achterbank niet meer bij van het lachen. Meneer Tom bleef namelijk maar herhalen dat we nog 100 meter door konden rijden, maar we stonden al met onze neus in  het water zeg maar. Nog 100 meter pappa! Nog 100 meter! Het bord dat ons verzocht om de auto op de handrem te zetten, zorgde voor nog meer joligheid op de achterbank. Hoe zet je een loodzware auto namelijk op zijn handrem?

De overtocht was kort. De auto hebben we aan de overkant in de prut gezet en we gingen een stuk langs het water lopen. Het water was net gezakt en de bomen waren net zo versierd als de bomen met Kerst. Onze kinderen zouden onze kinderen niet zijn als ze niet in het water moesten staan om eens goed naar de vegetatie te kijken en om met stokjes vissen te vangen. Die vissen lieten zich echter helemaal niet vangen. De nieuwe leren schoenen van Sophie veranderden langzaam maar heel zeker in beblubberde klompen. Het leer scheurde langzaam van de zool af en nu hebben we dus nog een stuk afval erbij gekregen. Had mamma maar laarzen mee moeten nemen.


Via een volgende pont weer terug naar de kant van de Veluwe en naar de camping. Mamma had een top uitstapje gehad en de kinderen vonden alles goed; als we 's avonds maar gingen disco zwemmen. En ik had zo'n top middag gehad dat ik zelfs mee ben gaan zwemmen. Voor de mensen die mij kennen, er zijn GEEN foto's van, maar ik heb echt, echt waar gezwommen en de kinderen vonden dat nog wel het allergrootste feest van de vakantie. Mamma ging zwemmen!!


5 opmerkingen:

  1. Ziet eruit alsof je bij me in de buurt was... leuk hoor!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Dit is toch Genieten! Wat hebben jullie het lekker gehad. Even lekker ontspannen. Kan je er straks weer eventjes tegen.

    Groetjes,
    Debby

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ook al zit het weer dan niet zo mee, het is toch heerlijk om er samen uit te zijn. Mooi hoor de uiterwaarden. Ik zie ze zelf ook graag als ik bij Deventer de brug passeer.
    Groetjes, Annet

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Indrukwekkend is het altijd als het water zo hoog staat hè?! Maar toch even een correctie.. de IJssel doet niet aan hoog of laag tij, hij treedt buiten zijn oevers als er veel (smelt)water vanuit het buitenland zijn weg zoekt naar een lager punt..
    Jullie hadden geluk dat het water niet heel hoog stond, want dan vaart de pont niet :-)

    BeantwoordenVerwijderen
  5. O, heerlijk..ik gier even met jullie mee: een auto op zijn handrem! Als wij naar Zweden rijden op de Tomtom, moet en we ook altijd zo lachen bij het veer. We hebben al een kaartje en rijden dat terrein op, hebben een rij toegewezen gekregen, zitten een kwartier of zo te wachten en dan mogen we doorrijden het veer op. Als we dan bijna op de boot zijn, zegt de Tomtom ineens:"Neem de veerboot!" Ooo ja natuurlijk! Laten we de veerboot nemen, bedankt Tomtom, daar waren wezelf nog niet opgekomen!

    BeantwoordenVerwijderen