donderdag 22 augustus 2013

Structuur.

Het is zo’n mooi woord. Simpel ook. Helder. Voor iedereen in 1 keer duidelijk wat er bedoelt wordt. Structuur. In de praktijk blijkt opeens dat het wel een heel mooi woord is, maar dat het helemaal niet zo gemakkelijk is om altijd maar overal structuur in te hebben en te houden.

Men neme mijn kinderen. Mijn kinderen zijn leerplichtig en moeten dus gewoon naar school. Iedere morgen en iedere middag. ’s Morgens zijn er duidelijke afspraken en taken. Ontbijten, aankleden, tandenpoetsen. Zo simpel is het. En dat gaat doorgaans goed. Soms heeft mamma boter op het verkeerde broodje gesmeerd, of het verkeerde T-shirt bij het verkeerde kind aangetrokken, maar daar kunnen we tegenwoordig echt een soort van om lachen. (Soms echter blijft mamma te lang in bed en dan gaat het zeg maar een soort van mis. Gaan we het nu uiteraard, eigenbelang, niet over hebben)

Anders wordt het als er een kind opeens de schoenen weer uittrekt om met skeelers naar school te gaan. Oeverloze discussie over te laat komen en hoe terug tussen de middag zorgt er voor dat de andere twee kinderen zuchtend bij hun fietsen buiten blijven staan. Want naar school fietsen doe je met ouder en niet zonder.

Fruit meegeven op de dinsdag terwijl het woensdag fruit dag is op school is ook een reden voor de kinderen om in de stress te schieten. “Het is vandaag toch dinsdag?” “Ja, want ik heb gym. Kijk maar naar mijn gymtas” “Ja, maar ik heb een appel mee bij mijn beker water” “Ja, inderdaad. Dan is het dus woensdag, zet ik mijn gymtas weer terug” Fiets je naar school, om daar tot de ontdekking te komen dat kind gymtas thuis heeft laten staan. “U hoeft niet terug, het is woensdag. Op woensdag heb ik geen gym” “Het is geen woensdag het is dinsdag” “Maar waarom heb ik dan een appel!!!! Dat klopt toch niet!!!!!!” Kind zet op een overvol schoolplein zijn/haar hakken in het zand en weigert te bewegen. Want ergens klopt iets niet in het systeem, en dat moet eerst weer even kloppend gemaakt worden. Pas als die rust er weer is, kan kind onder lichte dwang naar binnen. En het maakt de kinderen dan ook niet uit door hoeveel mensen ze nagestaard worden,  hoeveel mensen zich ermee bemoeien, (horen ze toch niet) en of het nu 30 graden is, of dat er een hagelbui op ze neerklettert. Rust moet er zijn in het hoofd. En gewoon een schoolkoekje op dinsdag graag.

We blijven ons uiterste best doen, maar er hoeft maar iets anders te gaan en het loopt allemaal een beetje uit. En ouders op school:  ik heb geen onopgevoede, verwende, asociale kinderen hoor. Mijn kinderen zijn niet anders dan jullie kinderen. Mijn kinderen denken alleen een beetje anders. En eigenlijk vind ik dat best heel leuk. Ben ik apetrots op mijn kinderen. Mijn kinderen zijn gewoon heel speciaal.


En dan staan we voor de vraag of we alles officieel op papier willen hebben. Ik zeg van niet. Het heeft geen toegevoegde waarde. Mijn kinderen zijn mijn kinderen. Met of zonder stempel. Gewoon heel lief en sociaal, anders denkend. We krijgen echt geen extra hulp als we alles weten. Er komt echt geen extra iemand die de kinderen begeleidt met rare schoolfeesten zoals Sinterklaas of Kerst. Voor de meeste kinderen 1 groot feest, voor mijn kinderen eng en afwijkend van de dagelijkse gang. Kunnen ze behoorlijk van slag door raken en zie ze dan maar weer op tijd in de klas te krijgen. Gelukkig zit ik gewoon in de OR en kan ik zelf een oogje in het zeil houden. Gaat prima vinden de kinderen en vind ik zelf. Hoeven we dus echt geen stempel voor te hebben. We stempelen vanmiddag zelf wel. Gewoon op een papiertje.


5 opmerkingen:

  1. Dat heb je mooi verwoord Anna Marie en de humor die je er door heen mixt, hoort er bij.

    Wij hebben hier een dame met ADD, verder valt het echt erg mee. Maar hoe vaak we niet hebben gehad dat madame op vakantie om kwart voor tien nog in de pyjama stond, terwijl de rest al klaar was en op het punt stond naar het volgende hotel te vertrekken, volgens vooraf duidelijk aangegeven tijd? Kost best veel geduld en toch was zij écht de onschuld zelve, het zit gewoon niet in haar systeem.

    Zij heeft wel een officieel stempeltje, dat kan juist ook vraagtekens wegnemen. Mensen nemen eerder aan dat het zo is wanneer het officieel is vastgesteld, anders roept men al snel dat ze zelf zich ook wel eens een keer niet kunnen concentreren maar dan nog echt geen ADD hebben!

    Zelf voel je als de beste aan waar het gezin het beste mee af is en je hart volgen is dan volgens mij ook een goede start....bijstellen kan altijd nog.

    Lieve groet, Ingrid

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Een strijd blijft het, met of zonder stempel, maar soms kan het stempel helpen, dat ervaar ik in mijn groep asl ik andere kinderen of ouders uitleg waarom kleur x zo reageert en niet anders, maar zelf ben ik iemand die het liefst zonder stempel en met heel veel begrip en geduld iedereen helpt.
    Alleen dan krijg ik een stempel:) te idealistisch...
    Ik stempel ook graag, net zoals jij deed vandaag, op papier:)

    Liefs,
    Eefie

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Het is geen bug in je software maar een totaal ander besturingssysteem :)

    Hier dus ook stempeltjes, heel lang tegen gehouden, maar om nu (belangrijke) dingen geregeld te krijgen, moest e.e.a. op papier en dan ontkom je er niet aan. Niet dat het iets verandert aan kind zelf, maar soms zet het ook deuren open en al die onwetenden die het nodig vinden om ongevraagd hier hun mening over te ventileren zet ik zelf wel achter een gesloten deur!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Onze oudste is al vanaf groep 3 gestempeld, maar daar blijft het dan ook verder bij. Komt u maar terug met uw zoon als hij in het VO zit. Dan gaan we met hem aan de slag, terwijl je juist in die eerste jaren zo veel kunt leren. Hij heeft in groep 5 zijn A diploma behaald en in groep 6 kon hij na jaren oefenen eindelijk zijn veters strikken. Hij kijkt nu mensen aan als hij ze een hand geeft. (Alleen hele bekenden) En zit zonder problemen in een reguliere klas.

    We hadden alleen soms best een beetje extra hulp kunnen gebruiken van de professionals. Hoe om te gaan met ritsen/muntgeld/ een riem met ijzer. De omschakeling naar zomerkleding na de winter en andersom. Die hulp krijg je echter niet en door eindeloos geduld en overloos herhalen is oudste zoon waar hij nu is. 10 jaar oud en in groep 8. Het gaat nu om de andere twee.

    We redden het wel, en gelukkig zitten de kinderen op een school waar alle aandacht uitgaat naar (alle) kinderen en niet alleen maar naar de strakke cijfers. Als we een keer te laat komen hebben ze alle begrip en al het geduld. (Hebben we uiteraard al gebeld)

    We bekijken hoe de kinderen draaien op school in de groepen en als het toch handiger is, gaan we op voor een stempel.

    Anna Marie.

    BeantwoordenVerwijderen