Vlotvaren.

Rune gaat logeren. Dat is altijd heel gezellig. Hij mag in bad en zelf uitzoeken wat hij 's avonds wil eten en er zijn heel veel vriendjes. Thuis zijn er geen vriendjes. Alle kinderen zijn al te oud om mee te spelen. Er zijn 2 andere jongetjes van zijn leeftijd, maar die willen nooit samen spelen. Maar waar hij nu gaat logeren zijn heel veel kinderen die zijn vriendjes zijn. En vlak naast het huis staat een school met een heel gaaf schoolplein. Vol met leuke dingen en een voetbalveld en een trein en een hinkelbaan en speeltoestellen en gewoon hele leuke dingen.

Samen met een buurmeisje gaat hij naar de speeltuin bij die school. Ze voetballen op het grasveld en gaan alleen naar huis om te drinken en om brood te halen. "Brood?" "Ja, we hebben brood nodig." Maar brood krijgen ze niet. Alleen als ze rustig gaan zitten met een bordje en met een glas drinken. Maar ze krijgen geen brood mee in de hand. "Dan niet!" Roepen Rune en Roos en weg zijn ze weer. Zonder brood, maar met een paar biscuitjes die ze op het aanrecht zagen liggen.

Achter het grasveld staat een heg. En achter die heg ligt nog een strook gras, daarna een pad, en dan weer een reep gras. En die helt naar het water. Een hele brede sloot met helder water. Als je goed kijkt, zie je de vissen zwemmen. De zon schijnt op het water en het ziet er heel mooi uit. Het glinstert en het glanst. Net als het zwembadje in de tuin iedere zomer. "Kun jij zwemmen?" Vraagt Roos aan Rune. "Nee, ik kan niet zwemmen." "Jij wel? Ja. Ik kan heel erg goed zwemmen. Ik heb vorige week al mijn A gehaald, dus ik kan hier gewoon in." "Wat goed," zegt Rune, "maar ik mag niet van mamma bij het water." "Dan niet," zegt ze en ze loopt weg. Richting het water. Rune blijft heel even aarzelend staan. Hij kijkt om zich heen. Niemand te zien. Nergens een pappa of een mamma of een broer of een zus. Die zeggen namelijk ook altijd dat hij niet bij het water mag. "Het water is heel lekker," roept Roos terwijl ze met haar handjes in het water zit.

Rune doet een stap naar voren. En dan nog 1 en nog 1. En opeens zonder dat hij het door heeft staat hij naast Roos. En ook hij voelt voorzichtig aan het water. Het is nat en een beetje koud. maar er ontstaan wel prachtige lijntjes in het water. Als je voorzichtig met je vinger in het water roert, zijn het kleine lijntjes en die gaan naar de overkant. Als je heel hard slaat in het water ontstaan er grote boze lijnen die wegdrijven. Tot het water weel glad en glinsterend is. Zo zijn ze een tijdje samen aan het spelen. Tot ze een stukje verder achter een boot een plank in het water ontdekken.

"Een vlot!" Roept Rune en hij rent er naar toe. "Een vlot?" Vraagt Roos. "Ja, die hebben we ook in Zweden. Heel veel. En daar kun je op spelen en op vissen en vanaf springen het water in en ze wiebelen een beetje." "Wiebelen?" "Ja, kijk maar." Rune stapt op het vlot en kiept direct bijna het water in. "Oei, deze beweegt wel een beetje meer dan die bij ons." Hij hervind zijn evenwicht en stapt voorzichtig van zijn ene been naar zijn andere been. En het vlot beweegt gezellig mee. Rune gaat iedere keer een stukje harder bewegen. En het vlot gaat van links naar rechts, van rechts naar links en weer terug. Rune merkt niet dat het vlot inmiddels aan beide zijkanten nat begint te worden. Hij gaat zo scheef dat hij onder water komt te staan. Opeens schuift Rune zo naar een zijkant en staat in het water. Tot zijn middel. "Oei." Gelukkig kan hij met de hulp van Roos weer uit het water klimmen. Samen gaan ze op het vlot zitten. Een bibberende Rune naast een honderduit pratend meisje. "Gelukkig maar dat ik mijn A diploma al heb toch? Nu heb ik jou gered. En als we hier maar gewoon blijven zitten word je vanzelf droog en merkt je mamma er helemaal niets van."

Rune denkt dat mamma het vast wel gaat merken, want zijn schoenen zijn helemaal zwaar van al het water, grote viezige groene grasvlekken zitten aan zijn broek, en stukjes kroos zitten niet alleen aan zijn sokken geplakt, maar hij voelt het ook in zijn broekrand. "Mamma gaat het denk ik wel merken en dan mag ik waarschijnlijk niet meer hier spelen." "Ach joh, dan zeg je gewoon dat je niet in het water gevallen bent, maar dat het opeens heel hard ging regenen." "Maar het heeft toch helemaal niet geregend?" "Nee! Maar dat weet jouw moeder dan toch niet?" "Dat is toch liegen? Dat mag ik ook niet van mamma." "Jouw mamma is dan stom. Want jij mag helemaal niets."

Dan schrikt Rune. Want in de verte hoort hij de stem van mamma. Mamma is hem aan het zoeken. En ze kan hem natuurlijk nergens vinden. Voorzichtig kijkt hij over de rand van het bootje en ziet mamma rondlopen op het schoolplein en op het grasveld. Ze roept hem, maar als hij omhoog wil komen, trekt Roos  hem weer terug. "Ben jij gek geworden? Dan ziet ze toch meteen dat je in het water hebt gestaan? Je bent helemaal nat en groen!" "Ja, maar ze zoekt me en dan wordt ze ongerust." "Wat zou het" zegt Roos. Rune krijgt een beetje buikpijn en hij vind het helemaal niet leuk meer om met Roos te spelen. Hij gaat staan, maar mamma is al weg. "Zie je nu wel? Het maakt mamma's helemaal niets uit wat je doet. Ze zitten toch alleen maar op feesboek en ze kijken toch alleen maar televisie." Rune gaat weer op het vlot zitten. De tranen staan in zijn ogen. Heel verdrietig is hij en mamma kijkt zelfs niet eens televisie! maar feestboek doet ze wel.

Na een paar minuten hoort Rune weer mamma zijn naam roepen. Ze rent nu. Dat kan hij horen aan de harde voetstappen. Roos gaat staan en roept: "Er komt iemand aan!" Opeens staat mamma aan de andere kant van de boot en ze is heel boos. "Nee toch! En sinds wanneer kunnen wij zwemmen? En sinds wanneer mogen wij bij het water spelen? En sinds wanneer geven wij geen antwoord als ik je roep? Nu naar huis! Alle twee. Jij ook Roos! Want jouw vader zoekt je ook!" Roos wilde nog zeggen van haar A diploma en van het redden van Rune, maar als ze aan haar pappa denkt, en naar deze boze mamma kijkt, besluit ze toch maar niets te zeggen. Als mensen nu op dit moment naar buiten hadden gekeken, hadden ze een druipend groen jongetje gezien die wel een beetje op een kikker leek, gevolgd door een boze mamma. En achteraan een klein meisje die ernstig beledigd was.

Thuis hebben de schoenen van Rune nog 4 dagen in de zon buiten gehangen voor ze eindelijk weer droog waren. En met zwemles deed hij extra goed zijn best. Want als hij nu zijn A heeft, mag hij vast wel op het vlot!