In het theater

Oké Jasper, ik moet je nu toch zo iets vreemds vertellen. Vlak bij de school waar we woonden, en jij natuurlijk nog steeds woont, staat een theater. Dat is een heel luxe woord voor een groot gebouw met rode stoelen. In dat theater heb je allemaal zalen en gangen en trappen en er lopen best wel vreemde mensen rond. Die staan dan op stelten, net als de kinderen op het schoolplein, maar dan zijn het grote mensen. Of ze hebben maskers voor. En met die stelten of maskers gaan ze dan op een podium staan. Dat is dan weer een duur woord voor houten verhoging. Daarna gaan ze zingen of dansen of zelfs allebei. En de mensen in de zaal gaan dan klappen. Heel grappig allemaal. Soms komen er breakdansers. Dat zijn mensen van elastiek. Die kunnen hele rare dingen met hun lichaam. Ik heb het ook even geprobeerd, maar na 3 knopen in mijn staart en een krul in mijn linkersnorhaar ben ik gestopt.

Maar goed, vandaag liep ik onder de stoelen om kruimels te zoeken. Vlak bij het theater heb je namelijk een bioscoop. Daar ligt allemaal lekker eten onder de stoelen op de grond. En ik hoopte dat die kruimels ook in het theater zouden zijn. Niet dus! Terwijl ik zo onder die stoelen doorschoof, gebeurde er iets wonderlijks! Er kwamen bekende kinderen de zaal in!!! Hoe leuk is dat! En die kinderen gingen met een heleboel andere kinderen in die hele mooie zachte rode stoelen zitten. Op het pluche noemen ze dat hier in het theater met een nog duurder woord. Het is gewoon katoen hoor. De kinderen kwamen kijken naar een kindervoorstelling. Ik was natuurlijk direct benieuwd en ging op een stapel stoelverhogers zitten. Die zijn van plastic. Kneiterhard plastic. Je wordt dus gewoon dubbel gestraft: ten eerste ben je eigenlijk te klein voor het theater en ten tweede kom je dan op een harde halve doos te zitten.

De voorstelling was wonderlijk. Het ging over een dode toneelmeester die helemaal niet dood was, behalve aan het einde door een explosie. En het ging over een prinses en een boer. Die boer ging naar het andere einde van de wereld, gevolgd door de ontsnapte prinses. Het vreemde van alles was, dat de prinses en de boer dezelfde persoon waren! En hij of zij had een pruik op, want die ging aan het einde van de voorstelling af. Hielden ze die lange haren gewoon in hun handen! Zo vreemd allemaal. En het aller gekste was nog wel dat ze op een trap klommen die een klif was waar ze dan vanaf sprongen. Boem Stilte. Maar de kinderen waren natuurlijk helemaal niet meer stil. Die wilden een explosie en ze stonden en ze floten, want dat mocht niet en kinderen zijn kinderen dus doen ze heel vaak dingen die eigenlijk niet mogen. Waarop die meneer die dood was en toch niet en toen toch weer wel riep dat ze in het theater zaten en niet in een voetbalstadion! Iedereen zag wel dat ze niet in het stadion zaten! Er was toch helemaal nergens een bal te zien!

Jasper, de wereld steekt echt heel vreemd in elkaar. In zit nu in de fietstas van een meefietsende moeder. Ik had namelijk gehoord dat ze woensdag naar de bioscoop gaat met andere kinderen. En in die bioscoop heb je heel veel eten onder de stoelen. Daar ga ik mijn buik dus vol eten. Maar nu ga ik slapen. Het is een wonderlijke wereld die wereld buiten school.

Je broer Joris!

Hier zit ik op de stapel stoel verhogers.