‘Jij bent
stom!’’Nee, jij bent stom, jij begint met duwen.’ ‘ Ik heb niet geduwd Idioot!,
ik struikelde over een steen.’ ‘Ja, en toen duwde je me dus!’ ‘Dan duw ik je
toch niet, dan val ik tegen je aan!’ ‘En met het vallen duw je me dus!’ ‘STOPPEN!
Nu allebei! Ik wil jullie niet meer horen.’ ‘Lekker dan, zij duwt me en dan
komt ze er ook nog mee weg?’ ‘Ik duwde niet! Ik viel en toen botste ik tegen je
aan. Gek!’ ‘Je bent zelf een gek Idioot!’ ‘Als we thuis zijn gaan jullie
allebei naar boven en ik wil jullie de rest van de dag niet meer zien! Het is altijd hetzelfde met jullie, altijd
maar ruzie en oeverloze discussies, ik ben het spuug- en spuugzat, krijg echt
een punthoofd van jullie!’ ‘Ja maar waarom moet ik naar boven als zij mij duwt?’
‘Genoeg! Houd jullie mond! Jij gaat voor je vader lopen en jij gaat bij mij
lopen. En de eerste die nu nog iets zegt, mag lopend naar huis!’
Nisse en
Julia kiezen eieren voor hun geld. Niet alleen is mamma nu heel erg boos, het
is ook een heel eind lopen vanaf het dorp naar huis. Ze steken allebei nog een
keer hun tong uit naar de ander, gelukkig tegelijkertijd, zodat daar in ieder
geval geen discussie over kan ontstaan en gaan dan snel voor pappa en naast
mamma lopen. Mamma is boos en een boze mamma is heel akelig. Dan krijgt ze
allemaal rimpels in haar voorhoofd, verschijnen er lijnen rond haar ogen, die
verschieten ook van kleur. Net een kameleon die ogen van mamma. Als ze boos is
zijn haar ogen heel donker en als ze blij en vrolijk is zijn ze een paar tinten
lichter. Gelukkig heeft mamma meestal lichte ogen. Geen blauw, maar groen, of
bruin of dus zwart. En als mamma boos is, zwellen haar borstkas en haar
schouders op. Ze wordt nog een stapje groter, alsof ze ieder moment uit elkaar
kan ploffen als de Hulk. Een boze mamma is niet leuk.
Thuis helpen
Nisse en Julia driftig mee met de boodschappen vanuit de auto naar het huis te
brengen. Rune staat inmiddels al op de trampoline te springen en heeft de
grootste lol met een heen en weer springende voetbal die hij op de trampoline
heeft gelegd. Zijn broer en zus kijken jaloers naar hem en naar de strakblauwe
lucht. Eigenlijk zouden ze vanmiddag samen met pappa het zwembad opzetten in de
tuin en dan lekker zwemmen, dat zal nu wel niet mogen, maar misschien hoeven ze
toch ook niet in hun kamer te blijven met dit mooie weer. Zeker nu ze zo goed
aan het helpen zijn, maar helaas, als alle boodschappen opgeborgen zijn moeten
ze toch echt naar boven. Mamma is onverbiddelijk. ‘Jullie leren maar eens
luisteren.’ En zo sjokken ze achter elkaar naar boven. ‘Jouw schuld’ moppert
Nisse nog even na. ‘wat hoor ik daar?’ Mamma staat onder aan de trap met haar
handen in haar zij. Haar ogen staan een beetje donker.
Na de koffie
gaat pappa samen met Rune het zwembad opzetten. Beloofd is beloofd. Eerst
zoeken ze een vlakke ondergrond en daarna trekken ze het zwembad zo goed als
mogelijk uit elkaar. De bodem moet zo strak mogelijk zijn. Pappa rolt de waterslang
uit en Rune springt heen en weer in het bad. Eerst worden alleen zijn tenen
nat, even later zijn hele voet en na een uur staat hij al tot zijn knieën in
het water. ‘Mag ik mijn zwembroek aan gaan trekken?’ ‘Ja, ga jij maar je
zwembroek halen, nog even en je kunt heerlijk zwemmen.’ Rune rent vrolijk naar
boven, een nat spoor van voetstappen achterlatend op de trap. ‘Ik kom even mijn
zwembroek aantrekken. Het water is heerlijk koel en het bad is al bijna
helemaal gevuld. Jammer dat jullie vandaag ruzie hadden, maar ik zwem wel een
rondje voor jullie.’
En weg is hij weer.
Nisse en Julia kijken uit het slaapkamerraam. Ze kunnen net een hoekje
van het zwembad zien. ‘We kunnen straks ook wel even naar beneden en dan even
aan het water voelen.’ ‘Ja, en jij denkt dat pappa en mamma dat niet merken?’ ‘Als het bad straks helemaal gevuld is, gaat
pappa koffie drinken in de keuken. Pappa houdt namelijk niet van de zon en hij
gaat zeker niet buiten zitten. Dan wordt hij lek geprikt door de muggen. En
mamma gaat dan echt ook wel even binnen koffie drinken. Dat is gezelliger. Dus
dan kunnen wij naar buiten.’ ‘Hoe wil je dat doen? Als je van de trap af loopt,
kom je langs de keuken en dan zien ze je toch direct?’ ‘Wie zegt dat ik via de
trap naar beneden loop? Er is een veel betere manier om naar buiten te gaan.’ ‘Welke
dan? Je wilt toch niet van het balkon naar beneden springen?’ ‘Kijk, wat groeit
er naast onze slaapkamer?’ ‘Een boom. Een vlierbloemen boom.’ ‘Precies. En ik
ga straks gewoon via die boom naar beneden.’ ‘Maar denk je wel dat die boom je
houdt?’ ‘Tuurlijk wel, bomen zijn heel sterk en ik weeg toch niet zo veel?’ ‘Ik
weet het niet hoor. Ik durf het denk ik niet. Ga jij maar zwemmen. Ik wacht wel
tot morgen.’ ‘Bangerd! Nisse trekt zijn zwembroek aan en duwt het raam nog een
stukje verder open. Hij kan precies zien dat pappa de tuinslang weer oprolt.
Daarna roept hij naar mamma of er koffie is en mamma roept terug dat de koffie
in de keuken staan. ‘Zie je wel? Ze doen iedere dag hetzelfde. Pappa’s en mamma’s
zijn zo saai! Ik ga naar beneden.’ Nisse klimt op de vensterbank, pakt de stam
van de vlier en laat zich in de boom zakken. ‘Zo makkelijk is het dus. Trek jij
je bikini maar aan. De boom kan jouw gewicht ook nog wel aan.’
Op dat moment
laat Nisse zich een stukje zakken en de boom begint te zwiepen. ‘Huh!’ Doet
Nisse. ‘Wat is dit nu weer?’ Nisse probeert de stam van de boom stil te houden,
maar de stam zwiept steeds heviger heen en weer. ‘Help, dit was toch niet zo’n
goed idee. Pak de stam vast, dan klim ik weer naar boven.’ Julia pakt de stam
vast, maar grijpt in iets scherps. Van schrik laat ze de stam weer los en de
boom zwiept nog een keer heen en weer. Op dat moment zwiept Nisse met een
behoorlijke vaart richting het huis, en hij zwaait in 1 mooie boog dwars door
het raam. Een enorm kabaal van brekend glas, versplinterend hout en een harde
bonk van Nisse die op de houten vloer valt. Beneden in de keuken begint mamma
te gillen, pappa gooit zijn stoel om en de boom klapt nog een paar keer tegen
de muur van het huis. Julia staat even vastgenageld aan de vloer, maar dan rent
ze de trap af naar beneden. Ze rent langs mamma die nog steeds met grote ogen
en open hangende mond aan tafel zit. De koffie loopt over haar t shirt naar
beneden, ze springt over de stoel van pappa en duwt hem aan de kant.
Op de drempel
van de woonkamer blijft ze staan. Daar ligt Nisse. Hij heeft de top van de
vlier nog steeds in zijn handen. Hij ligt in een explosie van glas en stukken
hout van het kozijn. Waar net zopas nog een raamkozijn was, is nu een gapend
gat in het huis te zien. ‘Dat wordt dus nog een dag niet zwemmen. Ik denk dat
je nog een dag langer straf krijgt van mamma.’ Achter Julia staat een druipende
Rune het slagveld te bekijken. ‘ Pappa en mamma komen ook aanlopen en beginnen
eindelijk een klein beetje te begrijpen wat er net is gebeurd. En niets zo
verwonderlijk als ouders. Ze zijn niet eens heel erg boos op Nisse. Wel een
beetje, maar ze zijn voornamelijk blij dat Nisse niets heeft gebroken. Wel
heeft hij overal wondjes van de glassplinters. Als die schoongemaakt zijn,
veegt mamma alle troep bij elkaar, timmert pappa een zeil voor het raam en belt
hij naar de timmerman.
Julia en
Nisse zitten naast elkaar op het bed van Nisse. ‘Ik geloof dat we nu wel de
rest van de zomer in onze kamer moeten blijven zitten.’ ‘Ik denk het ook ja.’
Maar als de ergste bende is opgeruimd, komen pappa en mamma naar boven. ‘Jullie
mogen wel weer naar beneden komen. Maar beloof 1 ding: ga nooit, maar dan ook
nooit meer via een vlierboom naar beneden. Daar hebben hele wijze mensen ooit
trappen voor uitgevonden.’
Julia springt
ook in het zwembad. Nisse niet. Die slaat een paar dagen over, want die wondjes
prikken behoorlijk als ze in aanraking komen met water. Hij kijkt naar zijn
broer en zus, en gooit af en toe een bal terug die uit het bad gegooid wordt.
En als de timmerman komt, helpt hij om het kozijn weer te repareren. De
timmerman aanschouwt de ravage en als hij hoort wat Nisse heeft gedaan, brult
hij van het lachen en slaat hij Nisse hard op de schouders. Zo’n goeie grap
heeft hij in geen jaren gehoord. ‘Dan ken je onze kinderen nog niet goed
genoeg.’ Moppert mamma, maar ze lacht er gelukkig wel weer bij.
 |
| Tsja, zo had het ook nog gekund. Maar dit is wel heel gewoontjes.... |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten