dinsdag 29 september 2015

Eigen identiteit.


Mam, waar gaat u over schrijven? Geen idee. Hoewel, mijn hoofd duizelt van de ideeën, maar de tijd om achter de computer te gaan zitten en om die verhaallijnen uit te werken ontbreekt me. De klok tikt onverbiddelijk door en de uren schieten voorbij. Geen tijd om me eens in te lezen in de pest of om me te verdiepen in dat mysterische eiland voor de Zweedse kust waar het spookt. Echt spookt. Dus niet spoken volgens N.icelodeon. Echte spoken, echte verhalen.

Zal ik gaan schrijven over mijn dochter met haar aparte stijl? Over de gekke kleuren in haar haren, over de jurken die ze draagt, over haar eigen identiteit die ze aan het ontdekken is? Een eigen identiteit die niet de mijne is, maar zolang ze geen ringen door haar neus boort, mag ze van mij met geel haar naar school, of met paars, mag ze een zwarte jurk aan op een zomerse zonnige dag. Mag ze GEEN naveltruitjes aan. Net zo makkelijk trekt ze haar pantoffels aan op school. Ze doet niemand kwaad. Prima dus. Kinderen moeten op de een of andere manier zichzelf kunnen zijn. Kunnen ontdekken wie ze nu eigenlijk zelf zijn. Niet met de kudde meelopen. Zolang ze niemand kwaad doen dus.  Maar waar trek je de grens? Wanneer grijp je in? Is dat als ze met geel haar in de klas zit en er een spreekkoor ontstaat over geelkapje en ze omringd wordt door 3 jongens die het heel grappig vinden om dreigend en zingend om je dochter te gaan staan? Je eigen identiteit ontdekken is helemaal zo makkelijk niet. Het lijkt het echte leven wel. Met vallen en opstaan leer je. En soms val je heel hard en moet je een fiks stuk klimmen. Dochter heeft vandaag geleerd dat haar klasgenoten nog niet klaar zijn voor haar eigen identiteit. En ik zet straks de shampoo alvast klaar. Kan ze tussen de middag lekker douchen. En dan is ze vanmiddag gewoon weer even mijn eigen kleine prinsesje.


Dan ga ik me nu inlezen in de pest. En dan spreken u en ik nu af dat ik weer vaker ga schrijven. Omdat schrijven nu eenmaal bij mijn identiteit hoort, zoals geel haar en zwarte jurken bij mijn dochter.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten