dinsdag 22 maart 2016

Modeshow.

Rune, Julia en Nisse moeten naar een modeshow. Moeten schrijven we, want ze hebben er helemaal geen zin in. Een beetje kijken naar dames die een rondje lopen met stomme kleding aan. En meestal hebben ze nog stommere hoedjes op hun hoofd, of vogelnesten. Waar Pino in zou kunnen. En dan moet je stil zitten aan de kant en mag je niet in lachen uitbarsten als er weer zo’n dame langsloopt in een vuilniszak met groene slierten. Dat heet designersmode heeft mamma uitgelegd, maar de kinderen denken dat mamma er net zo veel van af weet als pappa van de wasmachine. Niets dus. Designersmode. Het zal wel. Vuilniszak met groene slierten en een vogelnest voor Pino.

Maar ja, er loopt een nichtje mee en dus zijn ze uitgenodigd om te komen kijken naar nichtje die haar eerste stappen zet in haar carrière als model.  De kinderen mogen vooral niet zwaaien, niet roepen, niet praten, niet eten, niet drinken, geen kauwgum kauwen, niet hun vinger opsteken om te vragen of ze naar het toilet mogen, niet lachen en geen gekke gezichten trekken naar de mensen aan de andere kant van de catwalk. Zo heet het podium opeens. Volwassenen zijn zo ontzettend raar! Een podium bestaande uit planken heet opeens een catwalk!

Zondagmorgen 10 uur. De zaal zit tot de nok gevuld met mensen die allemaal geld hebben betaald om te kijken naar dames in vuilniszakken. Rune en Nisse kijken elkaar aan en denken hetzelfde. Hier valt geld mee te verdienen! Goed geld zelfs, want zelfs als deze mensen maar 2 euro hebben betaald, zit er voor minstens 400 euro in de zaal. 400 euro, dat zijn heel veel computerspelletjes.  Rune en Nisse kijken met hernieuwde belangstelling naar de dames die voorbij schrijden. Mamma ziet het tevreden aan.

Maandagmiddag: ‘Komt dat zien, komt dat zien, morgenochtend in de pauze modeshow op school. Voor slechts 1 euro bent u als eerste op de hoogte van de nieuwste mode en de nieuwste stoffen voor dit voorjaar.’ Rune en Nisse staan op een bankje en de kinderen stromen toe. ‘Koop vanmiddag voor maar 1 euro bij ons een kaartje. Dan zitten jullie morgen eerste rang!’

‘Hoeveel kaartjes hebben we verkocht?’ ‘60. We hebben 60 kaartjes verkocht.’ ‘Dat is maar 1 computerspelletje. Jij had het over misschien wel 3 spelletjes.’ ‘Ja, maar dit is nog maar het begin. Als we morgen een goede show neerzetten, komen er bij de tweede voorstelling vast meer mensen. Zoiets moet groeien.’ ‘Wat gaan we eigenlijk showen?’ ‘Daar heb ik me niet mee bezig gehouden. Ik doe de zakelijke kant en jij de creatieve. Ik zie het morgen wel.’ Nisse loopt weg en laat Rune achter in zijn kamer. Lekker dan. De show is morgen en we hebben helemaal geen kleding om te laten zien. Rune gaat op zoek naar zijn zus.  ‘Julia, kun je mij helpen? Nisse en ik hebben morgen een modeshow op school, maar we hebben nog geen kleding.’ ‘Wat voor kleding heb je nodig?’ ‘Gekke kleding, van die vreemde modeshow kleding. Met een kerstboom op je hoofd, en een paasei onder je arm en dan van die fladderende vuilniszakken aan je rug die bewegen als het gaat waaien. Dat soort kleding. Kun jij helpen?’ ‘Ja hoor, mag ik dan morgen ook meedoen? Waar is het precies?’

Rune praat Julia bij en samen maken ze prachtige, vreemde, creatieve kleding. Nisse kan tevreden zijn.

Dinsdagmorgen lopen Nisse, Julia en Rune het schoolplein op met een rolkoffer vol zelfgemaakte kledingstukken. Van alle kanten komen er kinderen aangelopen met kaartjes in hun handen. ‘Let op: om 10.00 in de docentenkamer. Zegt het voort, zegt het voort!’ ‘In de docentenkamer? Voel jij je wel helemaal lekker? Dat kan toch helemaal niet! Daar zitten leerkrachten!’ ‘Nee hoor, om 5 minuten voor 10 gaan ze koffie en thee halen en daarna gaan ze naar buiten. Om 10 uur is de kust vrij en kunnen wij een kwartier lang onze gang gaan.’

Als de bel gaat lopen de kinderen allemaal naar hun eigen klas. Rune blijft bij zijn lokaal bij de deur staan. Naast zijn klas is de trap naar boven. De trap naar de docentenkamer. Daar moet het straks dus gaan gebeuren. Maar wat als er toch iemand binnen stapt? We kunnen iemand bij de deur zetten om naar toegangskaartjes te vragen, maar waarschijnlijk wordt een meester of juf dan wel heel erg boos. Oei, als dit straks maar goed gaat.

De klok gaat deze morgen tergend langzaam voorbij, maar dan is het toch opeens 5 minuten voor 10. De juf staat op en loopt naar boven. ‘Ik ga even koffie halen, dan gaan we daarna naar buiten.’ Krijg nou wat, Nisse heeft gelijk, Rune staat bij de deur en ziet nog meer juffen naar boven lopen met een lege beker in hun handen. ‘Oké jongens en meisjes, leg jullie schriften maar in jullie laatje, dan gaan we lekker buiten spelen.’ Tot op de minuut nauwkeurig! Rune wacht tot iedereen naar buiten is en pakt de koffer onder de kapstok vandaan, loopt voorzichtig de trap op en probeert de koffer hoog genoeg te houden, zodat hij niet tegen de treden aan tikt. Boven staan Nisse en Julia al te wachten.

Snel trekken Rune en Julia creaties aan uit de koffer en kijken om zich heen. ‘Het is hier toch veel te krap, hoe kunnen we hier nu mooi de kleding showen?’ ‘Zeur niet zo, er is hier gewoon een Catwalk voor jullie!’ Nisse wijst naar de tafel. De hele lange lerarentafel. ‘Jullie stappen aan die kant op de tafel en lopen dan naar het uiteinde en weer terug. De kinderen kunnen er dan mooi omheen staan en alles goed bekijken.’ ‘Jij spoort echt niet, ik doe niet meer mee. Laat die computerspelletjes maar zitten.’ Rune wil weglopen, maar dan gaat de deur openen en de kinderen met kaartjes komen allemaal binnen. Er is geen weg meer terug.

Julia staat al klaar op een stoel zodat ze makkelijker op de hoge tafel kan klimmen. Rune gaat snel achter haar staan en Nisse neemt het woord.

‘Welkom dames en heren bij deze eerste modeshow van het ontwerpduo Bam en Stra. Wij showen u de mooiste, de hipste en de coolste voorjaarsmode. Als eerste ziet u Julia. Zij draagt een creatie van knisperende grijze folie met een groene tule.’ Julia loopt semi elegant over de lange tafel. Via de rechterzijde naar de overkant. Daar draait ze een rondje, die heeft ze haar nichtje ook zien maken en loopt dan weer terug. Daar staat Rune ook al klaar. ‘Rune draagt een okergele jas van paasvogel bont met een mooie diepblauwe streep aan de onderzijde om de boze geesten te verjagen.’ Rune kijkt naar beneden. Om boze geesten weg te jagen? Die broer van mij is echt het spoor bijster.

Ondertussen staat Julia al weer klaar. Het is eigenlijk best wel leuk, maar ze hebben maar weinig tijd. Julia besluit om alvast op de tafel te klimmen. ‘Julia staat ook al weer klaar, ze draagt ditmaal een Lei grijze jurk met prachtige paarse banen. Haar hals is afgezet met gekleurde bloemen. Op haar hoofd een vrolijke oranje glitter hoed.' Julia loopt zwaaiend en draaiend over de tafels en komt halverwege haar broertje tegen. Door de botsing verschuift haar hoed en ziet ze opeens niet meer waar ze loopt. Ze wijkt uit naar het midden van de tafel, stoot haar hoofd ergens tegenaan, maar loopt toch door. Want: The show must go on! Dat had ze beter niet kunnen doen. Terwijl ze doorloopt, trekt ze de lamp mee, die boven de tafel hangt. Krak! Met een knal valt er een plafondplaat naar beneden. Julia staat nu bovenop de tafel met een lampenkap op haar hoofd. 

De toeschouwers stuiven alle kanten op. Rune springt van tafel en zet het samen met Nisse ook op een lopen. De directeur is echter op het kabaal af gekomen en ziet allemaal leerlingen de trap af rennen. Hij pakt de laatste twee in de kraag. Rune draagt nog steeds zijn okergele jas met blauwe strepen. ‘Wat heeft dit te betekenen? Waarom kwamen er zoveel leerlingen van boven? En waarom hoorde ik net een harde knal? Laten wij maar eens samen boven gaan kijken.’ Rune en Nisse kunnen niet anders dan meelopen met de directeur. Die zwaait de deur van de lerarenkamer open en dan zien ze dit:




U zult begrijpen dat er geen computerspelletjes gekocht zijn. Wel twee nieuwe plafondplaten en een nieuwe lamp.

1 opmerking:

  1. Wat een heerlijk verhaal weer, ik zie het ook weer helemaal voor me.
    Heel fijne woensdag,
    liefs,
    Mirjam

    BeantwoordenVerwijderen